Ο Γιώργος Μαζωνάκης δεν χρειάζεται πολλές λέξεις για να δείξει τι σημαίνει σχέση με το κοινό. Το απέδειξε ξανά το βράδυ του Σαββάτου 27 Δεκεμβρίου, όταν, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, βγήκε έξω από το μαγαζί για να χαιρετήσει τους ανθρώπους που περίμεναν στην ουρά. Με το γνώριμο χαμόγελο και την αφοπλιστική του άνεση, έσφιξε χέρια, αντάλλαξε κουβέντες και ευχαρίστησε έναν-έναν όσους είχαν έρθει να τον δουν.
Η εικόνα του να περπατά ανάμεσα στο πλήθος, χωρίς απόσταση και χωρίς «στάτους», ήταν κάτι που θύμισε παλιές εποχές, τότε που ο καλλιτέχνης δεν χρειαζόταν ούτε κάμερες ούτε σκηνοθεσία για να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό του.
Γιώργος Μαζωνάκης – η στιγμή που το «ευχαριστώ» έγινε χειραψία
Η κίνηση αυτή έρχεται σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδο για τον τραγουδιστή. Με το όνομά του να απασχολεί έντονα τη δημοσιότητα λόγω των νομικών εκκρεμοτήτων και των οικογενειακών διαφορών που έχουν βγει στη δημοσιότητα, ο Μαζωνάκης επέλεξε να απαντήσει με τον δικό του τρόπο – όχι με δηλώσεις, αλλά με παρουσία. Το να σταθεί μπροστά στους θαυμαστές του, να τους κοιτάξει και να πει ένα απλό «ευχαριστώ», ήταν ίσως πιο εύγλωττο από κάθε συνέντευξη ή ανάρτηση.
Πριν λίγες ημέρες, μέσα από ένα βίντεο-απολογισμό, μίλησε με ειλικρίνεια για τις δυσκολίες των τελευταίων χρόνων, τις «δοκιμασίες», όπως τις αποκάλεσε, αλλά και για τα «δώρα» που έφερε αυτή η πορεία. Η φράση «Φτάνει!» ήρθε σαν κραυγή αλλά και όριο, ένα μήνυμα ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλο τη σύγχυση γύρω από το όνομά του.
Πίσω από τα φώτα, ο Μαζωνάκης δείχνει γιατί παραμένει αληθινός
Παρά τις προκλήσεις, ο ίδιος δείχνει να διατηρεί την ψυχραιμία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που ξέρει πως το μόνο πραγματικό του στήριγμα είναι εκείνοι που γεμίζουν τα live του κάθε βράδυ.
Η εμφάνισή του με τον Χ. Λυκούδη, που βρέθηκε στο πλευρό του εκείνο το βράδυ, ήταν ακόμα ένα δείγμα του πώς ο Μαζωνάκης επιλέγει να κρατά κοντά του τους ανθρώπους που εμπιστεύεται πραγματικά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σχολίασαν πως αυτή η βραδιά είχε μια ανθρώπινη ένταση διαφορετική από τις υπόλοιπες – μια αίσθηση ότι κάτι μέσα του αλλάζει, χωρίς όμως να χάνει το πάθος που πάντα τον έκανε να ξεχωρίζει.
Ο Γιώργος Μαζωνάκης παραμένει, για άλλη μια φορά, μια φιγούρα που δεν χωρά σε στερεότυπα. Ανάμεσα στα φώτα της πίστας και τη σκιά των δικαστικών αιθουσών, συνεχίζει να δίνει το ίδιο μήνυμα που δίνει εδώ και χρόνια μέσα από τα τραγούδια του: πως ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω του, η επαφή με τον κόσμο του είναι ιερή.
