Υπάρχουν στιγμές που ξεπερνούν τη μυθοπλασία και αγγίζουν κάτι βαθύτερο. Απόψε, στο «Porto Leone: Στη γειτονιά με τα κόκκινα φανάρια» του Alpha, ο Αντρέας Καπετανάκος ζει τη δική του μεγάλη στιγμή. Το όνειρο ενός παιδιού του Πειραιά, που μεγάλωσε με τη μπάλα στα πόδια και το βλέμμα καρφωμένο στο Καραϊσκάκη, γίνεται πραγματικότητα. Ο Αντρέας φορά για πρώτη φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού και πατά στο χορτάρι του γηπέδου ως ποδοσφαιριστής της πρώτης ομάδας.
Η σκηνή δεν είναι απλώς αθλητική. Είναι συναισθηματική, σχεδόν ποιητική. Γιατί πίσω από τη φανέλα, κρύβεται η ιστορία μιας ολόκληρης γειτονιάς που έμαθε να ονειρεύεται κόντρα στη φτώχεια και τις πληγές της εποχής. Το «Porto Leone» δεν δείχνει απλώς έναν αγώνα· δείχνει πώς γεννιέται το πάθος, πώς το γήπεδο γίνεται ελπίδα, πώς ένα παιδί της Τρούμπας μπορεί να φτάσει στην κορυφή.
Ο γιος του Πειραιά
Ο Ηλίας, ο πατέρας, στέκει στις κερκίδες. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται η περηφάνια κάθε γονιού που βλέπει τον κόπο μιας ζωής να παίρνει σάρκα και οστά. Φωνάζει, γελά, δακρύζει. «Ο γιος μου είναι αυτός ρε! Παρ’ τους τα σώβρακα λεβέντη μου!» — μια ατάκα που θα μείνει χαραγμένη σαν ύμνος στην πατρική συγκίνηση. Γύρω του, φίλοι και γείτονες: ο Βούγγελας, η Ματίνα, ο Τάκης, η Φωφώ, η Λουίζα. Όλοι ενωμένοι κάτω από τον ήχο της ιαχής «Ολυμπιακός!».
Στις κερκίδες, οι παλιοί αναγνωρίζουν το γήπεδο που κάποτε ήταν το κέντρο του κόσμου τους. Οι νεότεροι νιώθουν, έστω για λίγο, τη δόνηση εκείνης της εποχής. Γιατί αυτό το επεισόδιο δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση· είναι φόρος τιμής στο ποδόσφαιρο, στη φλόγα του Πειραιά, στην εποχή που η μπάλα είχε ψυχή.
Το χρώμα της ζωής είναι κόκκινο
Το «Porto Leone» καταφέρνει κάτι σπάνιο: να ενώσει τον ρεαλισμό της Τρούμπας με τη νοσταλγία των ερυθρόλευκων αποδυτηρίων. Ο Αντρέας δεν είναι μόνο ένας ήρωας της σειράς, είναι το σύμβολο της γενιάς που έμαθε να ελπίζει μέσα από τη φανέλα του Ολυμπιακού. Το γήπεδο γίνεται σκηνή ζωής και κάθε χειροκρότημα, προσευχή.
Απόψε, στις 22:30, το Καραϊσκάκη ξαναγεμίζει φωνές. Και ο μικρός Καπετανάκος, με το νούμερο στην πλάτη και την καρδιά του να χτυπά πιο δυνατά από ποτέ, γράφει τη δική του ιστορία.
