Στη σειρά «Μια Νύχτα Μόνο», ο Πετράκης βρίσκεται σε μια περίοδο έντονης σύγχυσης. Παρότι ο Νταγιάννος αγωνίζεται να πλησιάσει τον εγγονό του, ο μικρός αρνείται να τον δεχτεί και απομακρύνεται κάθε φορά που εκείνος εμφανίζεται. Ο πόνος, οι πληγές και η μνήμη του Λεωνίδα σκιάζουν κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης.
Η Αρετή οδηγεί τον Πετράκη στο μνημόσυνο του Λεωνίδα. Το παιδί, γεμάτο απορίες για έναν πατέρα που δεν πρόλαβε να γνωρίσει, προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει απώλεια.
«Ο μπαμπάς με βλέπει από εκεί που είναι;» ρωτάει με αθωότητα.
Η Αρετή, συγκινημένη, τον διαβεβαιώνει πως ο Λεωνίδας τον βλέπει πάντα.
Και τότε έρχεται η ερώτηση που λυγίζει τη μητέρα του:
«Με αγαπούσε;»
Μια φράση που ξεγυμνώνει τον φόβο του παιδιού, αλλά και το βάρος που κουβαλά η Αρετή όλα αυτά τα χρόνια.
Η συνάντηση στο νεκροταφείο
Λίγο αργότερα, στο νεκροταφείο φτάνουν ο Νταγιάννος με τη Μαρίκα. Ο Πετράκης τρέχει στην αγκαλιά της γιαγιάς του, αλλά όταν ο παππούς ανοίγει τα χέρια του, ο μικρός κρύβεται πίσω από την Αρετή.
Η στάση του παιδιού είναι η φυσική συνέχεια όσων έχουν προηγηθεί.
Η Αρετή δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο.
«Μην περιμένετε να σας αγκαλιάσει. Εσείς είπατε ότι δεν έχετε εγγονό. Όταν χρειάστηκα χρήματα για να σώσω το παιδί μου, με διώξατε με τις κλωτσιές. Το θυμάστε;»
Ο Νταγιάννος σκύβει το κεφάλι. Παραδέχεται πως έκανε λάθος, ότι πληγώθηκε, ότι το μετάνιωσε. Θέλει να διορθώσει τα πάντα.
Όμως για την Αρετή, η εποχή των συγγνώμων έχει τελειώσει.
«Είναι αργά πια», του λέει, παίρνοντας από το χέρι τον Πετράκη και φεύγοντας.
Ο Νταγιάννος μένει πίσω, καταρρέοντας πάνω στον τάφο του Λεωνίδα — ενός γιου που έχασε, και ενός εγγονού που δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει.
Οι σχέσεις, οι πληγές και τα «αντίο» επιστρέφουν ξανά για να δοκιμάσουν όλους τους ήρωες. Και τίποτα δεν θα είναι ίδιο.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας 👇
