Υπάρχουν ρόλοι που παίζονται.Και υπάρχουν ρόλοι που κουβαλιούνται.Στη δραματική σειρά Μια Νύχτα Μόνο του Alpha, η Μαρία Ζορμπά δεν υποδύεται απλώς τη Μαρίκα. Τη ζει από μέσα προς τα έξω. Και αυτό φαίνεται σε κάθε βλέμμα, σε κάθε παύση, σε κάθε σιωπή που λέει περισσότερα από λόγια.
Μιλώντας στο TV24, η ηθοποιός αποκάλυψε τη βαθιά ψυχολογική ραχοκοκαλιά της ηρωίδας της και, χωρίς ίχνος θεατρινισμού, μας ανάγκασε να δούμε τη Μαρίκα όχι ως τηλεοπτικό ρόλο, αλλά ως μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μάνα μας, η γιαγιά μας, η γειτόνισσα δίπλα μας.
Η Μαρίκα ως στυλοβάτης μιας οικογένειας που ραγίζει
Η Μαρίκα δεν είναι ηρωίδα με μεγάλα λόγια. Είναι η γυναίκα που κρατά όρθια τα ερείπια.
Εκείνη που καταπίνει τον θυμό για να μη γκρεμίσει το σπίτι. Που συγχωρεί όχι επειδή ξεχνά, αλλά επειδή αντέχει. Που στέκεται μπροστά από τη φωτιά για να μη φτάσει στα παιδιά και στα εγγόνια της.
Η Μαρία Ζορμπά περιγράφει τη Μαρίκα ως τον «πυροσβέστη» της οικογένειας. Τη γυναίκα που σηκώνει το βάρος όλων, ακόμα κι όταν η ίδια λυγίζει εσωτερικά. Δεν κραυγάζει τον πόνο της. Τον μεταβολίζει σε δύναμη για τους άλλους.
Το πένθος ως «μαύρο έδαφος»
Το πιο σπαρακτικό σημείο της εξομολόγησης αφορά το πένθος.
Η απώλεια του παιδιού της δεν είναι απλώς παρελθόν. Είναι το υπέδαφος πάνω στο οποίο πατά κάθε μέρα.
Η Ζορμπά μιλά για ένα «μαύρο έδαφος». Μια γη ραγισμένη, επικίνδυνη, που θα μπορούσε να καταπιεί τα πάντα. Αν η Μαρίκα δεν στεκόταν όρθια πάνω της. Αν δεν επέλεγε συνειδητά να μη μεταδώσει άλλο σκοτάδι.
Η στάση της απέναντι στον σύζυγο, στον γιο και στη νύφη της είναι πράξη αντίστασης. Θέλει τα εγγόνια της να μεγαλώσουν στο φως. Όχι στη σκιά της απώλειας. Είναι μια μάνα που δεν παλεύει μόνο για να επιβιώσει, αλλά για να δώσει νόημα στον πόνο.
«Φτιαγμένη από πέτρες και λάσπη»
Η φράση της Ζορμπά καρφώνεται στο μυαλό:
«Είναι φτιαγμένη από πέτρες και λάσπη… βάζοντάς τες μαζί, φτιάχνουν ένα φρούριο.»
Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία της Μαρίκας.
Σκληρή για να αντέχει. Εύπλαστη για να ενώνει. Χτισμένη από απώλειες, αλλά μεταμορφωμένη σε καταφύγιο.
Δεν είναι άτρωτη. Είναι ανθεκτική. Και αυτή η διάκριση κάνει όλη τη διαφορά.
Όταν η υποκριτική γίνεται ενσυναίσθηση
Η ερμηνεία της Μαρίας Ζορμπά στη «Μια Νύχτα Μόνο» θυμίζει γιατί η μεγάλη υποκριτική δεν είναι επίδειξη τεχνικής. Είναι πράξη κατανόησης. Είναι το να μπαίνεις στο σκοτάδι του άλλου χωρίς να το εκμεταλλεύεσαι.
Όταν βλέπεις τη Μαρίκα, δεν βλέπεις ρόλο.
Βλέπεις μια μάνα που στέκεται όρθια για όλους — ακόμα κι όταν μέσα της όλα έχουν γκρεμιστεί.
Και αυτό, στην ελληνική τηλεόραση, είναι σπάνιο.
Ακολουθήστε μας στο Google News
