Υπάρχουν επεισόδια που απλώς τα παρακολουθείς.Και υπάρχουν κι εκείνα που σε διαλύουν σιωπηλά. Το τελευταίο επεισόδιο του Άγιος Έρωτας ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία. Η σειρά περνά σε καθαρά τραγικό έδαφος, με μια βιβλική καταστροφή να σαρώνει τη Στέρνα και τον πατέρα Νικόλαο να γίνεται το απόλυτο σύμβολο αυτοθυσίας. Δεν πρόκειται απλώς για μια πράξη ηρωισμού. Πρόκειται για μια επιλογή ζωής – και θανάτου.
Η επιστροφή που προμήνυε το κακό
Ο Κλεάνθης επιστρέφει στη Στέρνα μεταφέροντας τον Γιάννο, την Πόπη και τη μικρή Ελευθερία, με σκοπό να παραδώσει το αντρόγυνο στη χωροφυλακή. Η ένταση είναι ήδη βαριά, οι ισορροπίες εύθραυστες. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει τι ακολουθεί.
Μέσα στην εκκλησία, ο Νικόλαος και η Χλόη αντικρίζουν επιτέλους τη μικρή Ελευθερία. Η στιγμή είναι σχεδόν λυτρωτική. Ένα βλέμμα, μια ανάσα, μια σιωπή γεμάτη όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ. Και τότε… η γη αρχίζει να τρέμει.
Ο σεισμός που γκρεμίζει τα πάντα
Ο Εγκέλαδος χτυπά ανελέητα. Σπίτια, μαγαζιά, δρόμοι, ξενοδοχεία καταρρέουν σαν να ήταν φτιαγμένα από χαρτί. Το έδαφος σκίζεται, οι κραυγές πνίγονται μέσα στη σκόνη, ο πανικός κυριαρχεί. Η Στέρνα μετατρέπεται σε ένα απέραντο πεδίο καταστροφής. Μέσα σε αυτό το χάος, οι άνθρωποι τρέχουν να σωθούν. Όλοι, εκτός από έναν.
Ο Νικόλαος στα συντρίμμια – η υπέρτατη θυσία
Η πρώτη σκέψη του Νικόλαου δεν είναι ο εαυτός του. Είναι η Χλόη. Και το παιδί.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ορμά μέσα στα ερείπια, αψηφώντας τον κίνδυνο, τη γη που συνεχίζει να σείεται, τον θάνατο που παραμονεύει.
Με απίστευτη δύναμη ψυχής, καταφέρνει να απεγκλωβίσει τη Χλόη και τη μικρή Ελευθερία και να τις οδηγήσει σε ασφαλές σημείο. Εκείνες σώζονται. Εκείνος όχι.
Λίγο αργότερα, εξαντλημένος και βαριά τραυματισμένος, καταρρέει. Η εικόνα του να βγαίνει λιπόθυμος από τα συντρίμμια είναι από τις πιο δυνατές σκηνές που έχουμε δει στη σειρά. Το βλέμμα της Χλόης, γεμάτο τρόμο και ενοχή, λέει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια.
Η Στέρνα στο πένθος
Ο σεισμός αφήνει πίσω του όχι μόνο τραυματίες, αλλά και νεκρούς.
Ο Κλεάνθης παγιδεύεται κάτω από τα χαλάσματα. Τα πόδια του συνθλίβονται. Η Στέρνα αποκλείεται. Οι δρόμοι έχουν καταστραφεί, η μεταφορά στο νοσοκομείο είναι αδύνατη.
Ο Χάρης προσπαθεί να τον κρατήσει στη ζωή για λίγες ημέρες, όμως τα τραύματα μολύνονται. Όταν τελικά καταφέρνουν να τον μεταφέρουν, είναι ήδη αργά. Ο θάνατος έρχεται αθόρυβα, σαν φυσική συνέχεια της καταστροφής.
Ένα επεισόδιο που δεν ξεχνιέται
Το συγκεκριμένο επεισόδιο του «Άγιος Έρωτας» δεν είναι απλώς καθοριστικό. Είναι σημείο καμπής. Η καταστροφή δεν γκρεμίζει μόνο κτίρια. Γκρεμίζει ζωές, σχέσεις, ψευδαισθήσεις.
Ο Νικόλαος παραμένει το φως μέσα στο σκοτάδι. Ένας άνθρωπος που δεν ζήτησε να σωθεί. Που διάλεξε να σώσει τους άλλους. Και αυτό τον κάνει, ίσως, τον πιο τραγικό και ανθρώπινο ήρωα της σειράς.
Ένα επεισόδιο που δεν βλέπεται εύκολα.Αλλά μένει για πάντα.
Ακολουθήστε μας στο Google News
