Η πιο σκοτεινή στιγμή του «Άγιου Έρωτα» έρχεται στο φως. Ο πατέρας Νικόλαος, καταρρακωμένος από χρόνια ενοχών και θαμμένης οργής, αποφασίζει πως δεν μπορεί να σωπάσει άλλο. Μπαίνει στο κελί του Παύλου Μαρκόπουλου για μια αναμέτρηση που θα αλλάξει για πάντα την πορεία της σειράς.
Στην αρχή προσπαθεί να τον κάνει να παραδεχτεί τη δολοφονία της Κατρίν. Ο Παύλος όμως, όπως πάντα, απαντά με ειρωνεία και προσβολές. Κάθε λέξη του ρίχνει λάδι στη φωτιά. Όταν τον αποκαλεί «ηλίθιο» και «ανόητο», ο Νικόλαος καταρρέει ψυχικά. Και τότε αποκαλύπτει την αλήθεια που έκρυβε χρόνια μέσα του.
«Ο φόνος της Κατρίν δεν είναι ο μόνος. Θυμάσαι τη Χαρά; Το κορίτσι των 16; Το κορίτσι που βίασες…»
Για πρώτη φορά, ο Παύλος χάνει το παγωμένο προσωπείο του. Ο Νικόλαος του λέει πως η Χαρά ήταν η αδελφή του. Η νεαρή, συντετριμμένη από τη φρίκη, αυτοκτόνησε — και ο ιερέας κουβαλούσε από τότε το βάρος της αδυναμίας του να τη σώσει.
Το στοιχείο που τα αλλάζει όλα είναι το δαχτυλίδι της Χαράς, το οποίο είχε βρεθεί στον κήπο του εξοχικού του Παύλου. Η Σοφία το είχε στα χέρια της, αποκαλύπτοντας το κομμάτι που έλειπε από το παζλ. Ήταν η στιγμή που ο Νικόλαος μπήκε στη Στέρνα, αποφασισμένος να τον αντιμετωπίσει.
Κι ενώ όλα δείχνουν πως ο Παύλος θα λυγίσει, εκείνος επιλέγει την πιο απάνθρωπη οδό. Μιλά με χυδαιότητα για την Χαρά, προσβάλλοντας τη μνήμη της με τρόπο που παγώνει το αίμα. «Ήθελε λεφτά και λούσα» λέει γελώντας. Και τότε η τελευταία κλωστή σπάει.
Ο πατέρας Νικόλαος ξεσπά.
Τον αρπάζει και τον χτυπά με μανία, αφήνοντας χρόνια πόνου και καταπίεσης να εκραγούν. Το κελί μετατρέπεται σε σκηνή ανεξέλεγκτης οργής, μέχρι που οι χωροφύλακες επεμβαίνουν την τελευταία στιγμή για να σταματήσουν το χειρότερο.
Οι δύο άντρες στέκονται απέναντι για τελευταία φορά: ο θύτης που νόμιζε ότι δεν θα τιμωρηθεί ποτέ και ο ιερέας που δεν αντέχει άλλο το σκοτάδι ενός παρελθόντος που τον ρήμαξε.
Η σειρά περνά σε μια νέα, πιο σκοτεινή φάση — και οι εξελίξεις προμηνύονται εκρηκτικές.
