Η Brigitte Bardot δεν υπήρξε απλώς σταρ. Υπήρξε ένα σύμβολο εποχής, ένας καθρέφτης της δεκαετίας του ’50 και του ’60 που γέννησε τη σύγχρονη έννοια του μύθου. Η είδηση του θανάτου της στα 91 της χρόνια κλείνει έναν κύκλο που ξεκίνησε με κινηματογραφική λάμψη και τελείωσε με ακτιβιστική ευγένεια.
Η γυναίκα που έκανε τη Γαλλία να επαναπροσδιορίσει την έννοια της θηλυκότητας, εγκατέλειψε τη βιομηχανία που την αποθέωσε για να υπερασπιστεί τα ζώα και τη φύση.
Brigitte Bardot – το τελευταίο αντίο σε ένα σύμβολο που έγινε ιδεολογία
Ήταν η απόδειξη ότι η φήμη, όσο εκκωφαντική κι αν είναι, δεν μπορεί να καλύψει για πάντα τη φωνή της συνείδησης. Από το “Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα”, την ταινία που άλλαξε το βλέμμα του κόσμου πάνω στην ομορφιά, μέχρι τα περίπου 50 φιλμ που ακολούθησαν, η Bardot έζησε τη λάμψη σαν χρέος και όχι σαν δώρο. Σταμάτησε να παίζει όταν κατάλαβε πως ο ρόλος της γυναίκας-φαντασίωσης είχε γίνει φυλακή.
Από το κόκκινο χαλί στα καταφύγια ζώων
Όταν αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο, πολλοί θεώρησαν πως απλώς κουράστηκε. Κανείς όμως δεν περίμενε πως θα μετατρέψει την αποχώρησή της σε πράξη ζωής. Ίδρυσε το Ίδρυμα Brigitte Bardot για την προστασία των ζώων, δίνοντας τον πλούτο και την επιρροή της σε έναν σκοπό που για τους περισσότερους θεωρούνταν περιθωριακός. Χωρίς να επιδιώξει δεύτερη καριέρα ή νέα δημοσιότητα, στάθηκε μέχρι τέλους αμετανόητη στις θέσεις της.
Στον θάνατό της, η Γαλλία δεν αποχαιρετά μόνο μια ηθοποιό αλλά μια γυναίκα που έγραψε ιστορία επειδή τόλμησε να σταματήσει όταν όλοι ζητούσαν περισσότερα. Γιατί τελικά, το μεγαλύτερο έργο της Brigitte Bardot δεν ήταν στις ταινίες αλλά στο βλέμμα της απέναντι στον κόσμο.
