Μια 40άρα γυναίκα πάει απελπισμένη στο νοσοκομείο.
– Γιατρέ μου, έχω ένα πρόβλημα… Όταν κάνω έpωτα, δεν νιώθω τίποτα!
Ο “γιατρός”, γύρω στα 50, τη κοιτάει σοβαρά:
– Χμμ… Για να δούμε, κυρία μου, τι μπορούμε να κάνουμε. Γδυθείτε και ξαπλώστε εκεί.
Κάνει ό,τι του λέει, και ο τύπος πιάνει “δουλειά”. Πέντε λεπτά πάθους αργότερα:
– Καταλάβατε τίποτα;
– Όχι, τίποτα!
– Μάλιστα… να φωνάξω έναν πιο νέο συνάδελφο.
– Μανώληηη! Έλα λίγο!
Μπαίνει ένας 35άρης, φρεσκογυαλισμένος, με μπράτσα από ντουλάπι κουζίνας. Δίνει πόνο για ένα τέταρτο.
– Τώρα, κυρία μου;
– Εεε, λίγο… αλλά όχι κάτι τρομερό.
– Νώνταααα! Έλα κι εσύ!
Μπαίνει μέσα ο Νώντας, 25 χρονών, κορμί λαμαρίνα, ιδρώτας και αυτοπεποίθηση. Μισή ώρα μάχη σώμα με σώμα, οι τοίχοι να τρίζουν.
– Και τώρα, κυρία μου;
– Ε… κάτι ένιωσα, αλλά τίποτα το φοβερό…
Τότε ο “γιατρός” παίρνει μια βαθιά ανάσα, κοιτά τους άλλους και της λέει:
– Κυρία μου, το πρόβλημα σας είναι σοβαρό. Καλύτερα να σας δει κάποιος ειδικός.
– Μα δεν είστε γιατροί;
– Όχι, κυρία μου… εμείς μπογιατζήδες είμαστε! Ήρθαμε να βάψουμε το δωμάτιο δίπλα!
