Η Αρετή βρίσκεται ξανά στο πιο σκληρό της αδιέξοδο στη «Μια Νύχτα Μόνο», να κρατήσει κοντά της τον Οδυσσέα ή να προστατεύσει την εύθραυστη ισορροπία του μικρού Πετράκη. Την ίδια στιγμή, ο Σταύρος βλέπει την απογοήτευση του ξαδέλφου του ως ευκαιρία και ετοιμάζεται να περάσει στην αντεπίθεση. Ο έρωτας γίνεται πεδίο μάχης, οι δεσμοί οικογένειας και εμπιστοσύνης τρίζουν και η επόμενη μέρα προμηνύεται πιο φορτισμένη από ποτέ.
Η Αρετή λυγίζει μπροστά στην αδιάλλακτη στάση του Πετράκη. Ο γιος της αρνείται να δεχτεί τον Οδυσσέα στη ζωή τους και κάθε του αντίδραση λειτουργεί σαν υπενθύμιση ότι τίποτα δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε ένα παιδί που νιώθει πως χάνει το κέντρο του. Για να τον προστατεύσει, η Αρετή αποφασίζει να κρατήσει απόσταση από τον άνθρωπο που αγαπά, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πληγωθεί η ίδια.
Η συνάντηση με τον Οδυσσέα γίνεται στιγμή γεμάτη ένταση. Η Αρετή, με σπασμένη φωνή αλλά σταθερή απόφαση, του ζητά να την αφήσει πίσω, εξηγώντας πως προτεραιότητά της είναι η ηρεμία του παιδιού της. Δεν αμφισβητεί τα συναισθήματά της, όμως βάζει πάνω από όλα τον ρόλο της ως μητέρας.
Ο Οδυσσέας δεν είναι έτοιμος να παραδοθεί. Εκφράζει ανοιχτά την αγάπη του, δηλώνει ότι δεν θέλει να εγκαταλείψει την προσπάθεια και προσπαθεί να της δείξει πως μπορούν να βρουν λύση. Όμως κάθε του κουβέντα «σπάει» πάνω στον φόβο της Αρετής για το τι μπορεί να προκαλέσει στον Πετράκη. Όταν τελικά μένει μόνος, η συναισθηματική του κούραση είναι εμφανής: νιώθει ότι έχασε τη μάχη χωρίς καν να προλάβει να τη δώσει μέχρι τέλους.
Η μάχη της Αρετής ανάμεσα στον έρωτα και το παιδί της
Για την Αρετή, το δίλημμα δεν είναι απλώς ανάμεσα σε δύο άντρες, αλλά ανάμεσα σε δύο ζωές. Από τη μία, η ζωή που θα ήθελε να ζήσει με τον Οδυσσέα· από την άλλη, η ζωή ενός παιδιού που φοβάται ότι θα μείνει στο περιθώριο. Κάθε βήμα που κάνει προς τον Οδυσσέα μοιάζει σαν προδοσία απέναντι στον Πετράκη – και κάθε βήμα που κάνει μακριά του, σαν προδοσία απέναντι στον εαυτό της.
Η απόφασή της να βάλει μπροστά το παιδί δεν σημαίνει ότι ο πόνος της μικραίνει. Αντίθετα, οξύνει τα πάντα. Η Αρετή βλέπει τον Οδυσσέα να απομακρύνεται, ξέροντας πως δεν φταίει εκείνος, αλλά ο χρόνος, οι συνθήκες και το παιδί που δεν μπόρεσε να τον αποδεχτεί. Το συναίσθημα παγώνει, αλλά δεν σβήνει.
Ο Σταύρος βλέπει ευκαιρία και ο ανταγωνισμός κορυφώνεται
Ο Σταύρος κουβαλά ήδη τις δικές του αντιφάσεις. Η μητέρα του τον αποθαρρύνει από το να μπλέξει ακόμα περισσότερο, ενώ η Ελένη προσπαθεί να τον πλησιάσει και να του δείξει πως υπάρχει και άλλος δρόμος εκτός από την εμμονή με την Αρετή. Εκείνος, όμως, παραμένει εγκλωβισμένος στο συναίσθημα που δεν ξεπερνά.
Όλα αλλάζουν όταν μαθαίνει τι συνέβη ανάμεσα στην Αρετή και τον Οδυσσέα. Η εικόνα ενός άντρα συναισθηματικά διαλυμένου, που φαίνεται να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, ενεργοποιεί μέσα του κάτι πιο σκοτεινό. Αντί να δείξει συμπόνια, ο Σταύρος βλέπει το κενό που δημιουργείται και αποφασίζει να το εκμεταλλευτεί.
Με τις πληροφορίες που έχει, περνά σε πιο επιθετική στάση. Η κυνική του ατάκα προς τον Οδυσσέα – πως τώρα είναι η δική του στιγμή να διεκδικήσει την Αρετή – δείχνει ότι δεν προτίθεται να κάνει πίσω. Δεν βλέπει πια τον ξάδελφό του μόνο ως οικογένεια, αλλά ως αντίπαλο σε μια μάχη όπου το έπαθλο είναι η γυναίκα που θέλει για τον εαυτό του.
Οι ισορροπίες στο γραφείο κλονίζονται. Κάθε κοινή σκηνή των δύο ξαδέλφων φορτίζεται, κάθε βλέμμα κρύβει ανταγωνισμό. Η αντιπαλότητά τους δεν είναι πια σιωπηλή· εξελίσσεται σε ανοιχτό «πόλεμο», με την Αρετή στο επίκεντρο και τον Πετράκη να κινδυνεύει να βρεθεί στη δίνη μιας σύγκρουσης που δεν επέλεξε.
Και κάπως έτσι, στη «Μια Νύχτα Μόνο», ο έρωτας δεν είναι πια μόνο υπόσχεση. Γίνεται δοκιμασία, σύγκρουση, και ίσως η αρχή για ρήξεις που δύσκολα θα γιατρευτούν.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας 👇
