Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ έκανε μια εξομολόγηση που μας ταξίδεψε σε μια Μύκονο… άλλης εποχής. Με χιούμορ, τρυφερότητα και μια δόση αληθινής αλήθειας, μίλησε για τα ’80s και ’90s στο νησί πριν από τα VIP πάρτι, τα υπερπολυτελή clubs και την «instagramική» εικόνα του σήμερα.
Ήταν η εποχή που η ίδια δούλευε σεζόν ως σερβιτόρα στα Ματογιάννια. Οκτώ χρόνια στη σειρά. Μια ζωή ολόκληρη. «Την έχτισα τη Μύκονο! Έβαλα τα λιθαράκια και τον πελεκάνο», είπε γελώντας — και το γέλιο αυτό είχε τη νοσταλγία όσων γνωρίζουν πως έζησαν κάτι ανεπανάληπτο.
Οι νύχτες ήταν ξέφρενες, γεμάτες μουσική, τέχνη και αληθινή επαφή. «Με ψάχνανε στα σοκάκια… Γύρναγα μια στο τόσο στο μαγαζί», θυμήθηκε χαμογελώντας, ανασύροντας εικόνες από μια Μύκονο που δεν κοιμόταν ποτέ και δεν έμοιαζε με τίποτα από αυτό που είναι σήμερα.
Ηθοποιοί, χορευτές, δημιουργοί, καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο περνούσαν από το νησί. «Ερχόταν ο Γκοτιέ, ο Νουρέγεφ… Από κοντά ο Νουρέγεφ ήταν Θεός», είπε με δέος, θυμίζοντας πως εκείνη η Μύκονος ήταν το ανεπιτήδευτο κέντρο της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής.
Και φυσικά, η εποχή είχε τον δικό της παλμό. «Ήταν η σεξουαλική επανάσταση. Δεν ντρεπόσουν, δεν υπήρχαν φίλτρα, δεν υπήρχε φόβος», αποκάλυψε. Ήταν χρόνια αυθορμητισμού, ελευθερίας και ζωής χωρίς σενάρια. Όλα γίνονταν στη στιγμή, όλα είχαν αλήθεια.
Σήμερα, η ίδια παραδέχεται ότι το νησί έχει αλλάξει — και η αλλαγή αυτή την έκανε να το αφήσει πίσω της. «Δεν νομίζω να είναι έτσι πια. Άλλαξα νησί. Πάω στην Ικαρία», είπε, χωρίς πικρία αλλά με τη ζεστασιά της μνήμης εκείνων των θρυλικών καλοκαιριών.
Οι αποκαλύψεις της ζωντανεύουν μια Μύκονο που δεν υπάρχει πια, αλλά ποτέ δεν θα σβήσει από όσους έζησαν την εποχή που το νησί ήταν σύμβολο ελευθερίας, πάθους και πραγματικής ζωής.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας 👇
