Η ήττα του Ολυμπιακού από την Αρμάνι Μιλάνο με 88-87 άφησε πίκρα, αλλά ανέδειξε και κάτι καθαρό σαν προβολέα μέσα στη νύχτα:
η εμφάνιση του Άλεκ Πίτερς.
Σε μία από τις πιο δύσκολες βραδιές των «ερυθρολεύκων», ο Αμερικανός forward ήταν η σταθερά που δεν έσπασε. Με 27 πόντους, 7/7 δίποντα και 4/6 τρίποντα, ο Πίτερς υπενθύμισε σε όλους — και κυρίως στον Μπαρτζώκα — ότι μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό ενός ματς μόνος του.
Ο Βεζένκοφ παραμένει σε μεταβατική περίοδο, η επίθεση ψάχνει ρυθμό, αλλά ο Πίτερς μπαίνει και διαλύει την οποιαδήποτε στατικότητα.
Δεν χρειάζεται κατοχές, δεν ζητάει την μπάλα.
Τη βρίσκει. Εκτελεί. Βάζει.
Και ακριβώς αυτό είναι που λείπει από τον Ολυμπιακό όταν τα πράγματα κολλάνε.
Το φετινό rotation είναι πιο πυκνό, πιο απαιτητικό. Ο χρόνος του Πίτερς έχει μειωθεί, όμως η αποτελεσματικότητα παραμένει αλύγιστη.
Κάθε φορά που μπαίνει στο παρκέ, λειτουργεί σαν… σταθερό ρεύμα σε ομάδα που μερικές φορές τρεμοπαίζει.
Και αυτή είναι η μεγάλη του δύναμη: είναι πάντα έτοιμος.
Γιατί ο Μπαρτζώκας πρέπει να του δώσει περισσότερο παρκέ
Η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν forward που:
– απειλεί σταθερά
– ανοίγει το γήπεδο
– δεν χαλά το spacing
– εκτελεί με συνέπεια
Αυτός ο παίκτης, αυτή τη στιγμή, είναι ο Πίτερς.
Και όσο ο Βεζένκοφ ψάχνει το περσινό του τέμπο, ο Αμερικανός μπορεί να στηρίξει την επίθεση, χωρίς να χαλάει κανέναν μηχανισμό του Μπαρτζώκα.
Ο Πίτερς δεν είναι παίκτης των φωνών ή των social.
Είναι παίκτης… της δουλειάς.
Αυτοί είναι που κάνουν τη διαφορά σε μια ομάδα που θέλει Final Four.
Και πλέον, με τέτοια εμφάνιση στο Μιλάνο, η συζήτηση δεν είναι αν «θα βοηθήσει».
Η συζήτηση είναι πόσο περισσότερο πρέπει να βοηθήσει.
Ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται — και ο Πίτερς σύντομα θα χρειαστεί πολύ περισσότερο παρκέ.
Περιμένουμε τα σχόλιά σας 👇
