Ο Γιώργος Μαζωνάκης, ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και αγαπητούς καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής, βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο μιας οικογενειακής διαμάχης με σοβαρές νομικές προεκτάσεις. Μετά από τον ακούσιο εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο, ο τραγουδιστής αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον μελών της οικογένειάς του, θέτοντας στο προσκήνιο ένα θέμα που απασχολεί ευρύτερα την ελληνική κοινωνία: τη διαχείριση του θεσμού της ακούσιας ψυχιατρικής νοσηλείας.
Ο θεσμός της ακούσιας νοσηλείας στο μικροσκόπιο
Η υπόθεση που βλέπει το φως της δημοσιότητας δεν αφορά μόνο έναν διάσημο καλλιτέχνη. Αναδεικνύει και τις σημαντικές ελλείψεις στο θεσμικό πλαίσιο της ακούσιας νοσηλείας στην Ελλάδα. Ο δικηγόρος του τραγουδιστή, Γιώργος Μερκουλίδης, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή, χαρακτήρισε το ισχύον σύστημα «προβληματικό», τονίζοντας πως ένας συγγενής Α’ ή Β’ βαθμού μπορεί να αιτηθεί τον εγκλεισμό κάποιου χωρίς αυτός να πάσχει από κάποιο σοβαρό ψυχικό νόσημα.
Η περίπτωση Μαζωνάκη αποκαλύπτει πως, με μια απλή εισαγγελική εντολή, μπορεί κάποιος να χάσει προσωρινά την ελευθερία του, χωρίς προηγούμενη ψυχιατρική αξιολόγηση. Και αυτό, σε μια εποχή που η ευαισθητοποίηση γύρω από την ψυχική υγεία έχει γίνει πιο αναγκαία από ποτέ.
Το χρονικό της σύλληψης και ο ρόλος της οικογένειας
Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, όλα ξεκίνησαν το πρωί της 14ης Αυγούστου. Ο ίδιος ο Μαζωνάκης τον κάλεσε τηλεφωνικά και του είπε πως «ένα περιπολικό είναι έξω από το σπίτι μου» και ότι οι αστυνομικοί του ανέφεραν πως υπάρχει εισαγγελική εντολή για μεταφορά του σε δημόσια ψυχιατρική δομή, έπειτα από αίτημα των αδελφών του.
Η εικόνα του γνωστού τραγουδιστή να οδηγείται από περιπολικό στο Δρομοκαΐτειο, προκαλεί εύλογα ερωτήματα για τη σοβαρότητα με την οποία ενεργοποιούνται τέτοιες διαδικασίες. Ο Γιώργος Μαζωνάκης, μάλιστα, φέρεται να ήταν απόλυτα συνεργάσιμος και νηφάλιος τη στιγμή της μεταφοράς του, κάτι που επιβεβαιώνει και η στάση του ίδιου αλλά και του νομικού του επιτελείου στη συνέχεια.
Γιώργος Μαζωνάκης – Αντεπίθεση με νομικά μέσα
Ο τραγουδιστής δεν προτίθεται να αφήσει την υπόθεση να ξεχαστεί. Οι νομικές κινήσεις που δρομολογούνται έχουν διπλό στόχο: αφενός την αποκατάσταση της προσωπικής του εικόνας και αφετέρου την ευρύτερη ανάδειξη της κατάχρησης του μηχανισμού της ακούσιας ψυχιατρικής νοσηλείας.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άνθρωποι, εν μέσω οικογενειακών ή προσωπικών συγκρούσεων, βρίσκονται «παγιδευμένοι» σε διαδικασίες εγκλεισμού χωρίς αντικειμενικά στοιχεία ή διάγνωση. Ο Μαζωνάκης επιλέγει να δώσει βήμα σε αυτό το πρόβλημα, ενισχύοντας τον δημόσιο διάλογο γύρω από τη σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης και των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Ηθική και κοινωνική διάσταση της υπόθεσης
Η επιλογή του καλλιτέχνη να στραφεί δικαστικά κατά των συγγενών του δεν είναι απλώς μία πράξη αυτοπροστασίας. Σηματοδοτεί και μια γενναία στάση απέναντι σε ένα κοινωνικό ταμπού: ότι η ψυχική υγεία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο πίεσης ή ελέγχου.
Στη δημόσια ζωή, η φήμη και η προσωπική εικόνα ενός ανθρώπου μπορούν να πληγούν ανεπανόρθωτα από τέτοιου είδους περιστατικά. Η υπόθεση Μαζωνάκη, πέρα από το νομικό της σκέλος, ανοίγει συζητήσεις που σχετίζονται με την ηθική ευθύνη των συγγενών, τον ρόλο των Αρχών και την ανάγκη για επανεξέταση της διαδικασίας επιβολής ακούσιας νοσηλείας.
Ο Γιώργος Μαζωνάκης, μέσα από αυτή την περιπέτεια, φαίνεται αποφασισμένος να σταθεί όχι μόνο υπέρ του εαυτού του, αλλά και υπέρ κάθε ανθρώπου που μπορεί να βρεθεί άδικα εγκλωβισμένος σ’ έναν θεσμικό λαβύρινθο χωρίς δίχτυ προστασίας.
