Οι χτίστες χρειάστηκε να αναρριχηθούν και να πατήσουν ο ένας στην πλάτη του άλλου. Σκαρφαλωμένος πάνω σε έναν βράχο περίπου 40 μέτρα από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού, δεσπόζει ο φάρος Θριντράγκαρ (Thridarangar) που σημαίνει «τρεις βράχοι».
Θεωρείται ο πιο απομονωμένος φάρος στον κόσμο. Απέχει περίπου έξι μίλια από την Ισλανδία και είναι κοντά στις νήσους Westman.
Οι εργάτες ταξίδεψαν με βάρκα μέχρι τον βράχο και μετά αναρριχήθηκαν στον βράχο. Ένας από τους ανθρώπους που ήταν εκεί όταν χτίστηκε ο φάρος, περιέγραψε τη διαδικασία που ακολούθησαν.
«Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν να δημιουργήσουμε μια διαδρομή μέχρι τον βράχο. Μαζί μας είχαμε έμπειρους ορειβάτες, όλους από τα νησιά Westman.
Στη συνέχεια, αυτοί που θα ανέβαιναν πήραν τρυπάνια, σφυριά, αλυσίδες και σφιγκτήρες για να ασφαλίσουν τις αλυσίδες.
Μόλις έφτασαν κοντά στην κορυφή δεν υπήρχε κανένας τρόπος για να πιαστούν στην άκρη του βράχου, έτσι ο ένας γονάτισε, ο δεύτερος ανέβηκε στην πλάτη του και ο τρίτος ανέβηκε πάνω από τους άλλους δύο και έτσι κατάφερε να ανέβει.
Θριντράγκαρ – Το πιο απρόσιτο μέρος στον κόσμο
Δεν μπορώ καν να σας περιγράψω πώς είναι να είσαι μάρτυρας σε μια τόσο επικίνδυνη διαδικασία». Οι εργάτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν το κρύο, τη βροχή και τους δυνατούς ανέμους καταμεσής του Ατλαντικού Ωκεανού.
Με μια λάθος κίνηση ή ένα στραβοπάτημα θα έπεφταν μέσα στη θάλασσα. Πολλά χρόνια αργότερα, δημιουργήθηκε πάνω στον βράχο ένα μικρό ελικοδρόμιο, ώστε να μπορεί να προσγειωθεί ένα μικρό ελικόπτερο με τους συντηρητές του φάρου.
Είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που είναι πραγματικά δύσκολο να φτάσετε και αυτό γινεται μόνο με τη βοήθεια ενός ελικοπτέρου και χωρίς να αγνοήσετε τους παγωμένους και ορμητικούς ανέμους που στην περιοχή αυτή χτυπούν με ταχύτητα άνω των 100 χλμ./ώρα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Ο φάρος Thridrangar, που χτίστηκε λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1938 , χτίστηκε χωρίς τη χρήση ελικοπτέρων, σκάβοντας με το χέρι στον σκληρό ηφαιστειακό βράχο και οι κατασκευαστές του σκαρφάλωσαν και κατέβηκαν από το κωδωνοστάσιο με σχοινιά, σαν ορειβάτες.
Ωστόσο, η χρησιμότητά του ήταν αναμφισβήτητη, στην πραγματικότητα χρησίμευε για να εμποδίσει τα πλοία σε μια διαδρομή ναυσιπλοΐας νότια της Ισλανδίας να πέσει σε αυτές τις πολύ σκληρές στήλες βασάλτη που υψώνονται από τον πυθμένα του ωκεανού, με κίνδυνο ναυαγίου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) προς το TvFreaks.gr
